Nieuws

Anne De Martelaere (GO! BSBO De Brug) wint een diner voor twee

Toegevoegd op20 maart 2017

“Een maatje waar iedereen bij terecht kan. Een luisterend oor. Iemand die voor iedereen klaar staat en zich dag en nacht inzet voor haar job. Ze springt voor iedereen in de bres en slaagt erin om ons team elke dag te
motiveren. Een bezige bij, zowel inhoudelijk als organisatorisch een steunpilaar voor de school.” Dit is slechts een kleine greep uit het nominatieformulier van Tania Goossens waarbij ze de redactie probeerde te
overtuigen om haar collega Anne De Martelaere van GO! BSBO De Brug in Erpe te nomineren als ‘collega in de kijker’. En ze voegt er aan toe: “Hopelijk is deze motivatie voldoende voor het winnen van een etentje.
Indien niet, laat maar weten, want ik heb nog veel andere argumenten.” Veel meer was er inderdaad niet nodig, dus trokken we naar Erpe om Anne te verrassen.

 

Wil jij ook een collega nomineren en kans maken
op dat diner voor twee? Mail naar code19@sgrdender.be en misschien staat jouw meest fantastische collega in het zomernummer.

 

In de lerarenkamer van GO!
BSBO De Brug heerst er tijdens de middagpauze een gezellige drukte. Ik schuif mee aan tafel. Toevallig komt Anne nietsvermoedend naast me zitten. Wanneer ik de envelop met de waardebon bovenhaal, valt de afgesproken stilte. Anne
kijkt me verbaasd aan.

Proficiat Anne! Jij bent onze genomineerde collega. Je wint hiermee een gastronomisch etentje voor twee in ons didactisch restaurant Terlinden.

Anne
(sprakeloos): “Wat? Hoe… ? Wie… ?

Ik wijs naar haar collega Tania.

Anne: “Jij? (duidelijk geëmotioneerd) Het is niet waar. Maar allez, waarom?”

Jouw collega Tania gaf ons
een waslijst aan argumenten. En toch lijk je verrast?

Anne: “Uiteraard. Ik had echt niets in de gaten. Ze hadden me verteld dat er iemand van de scholengroep zou langskomen voor een reportage
over OV4 type 9 (een nieuwe opleidingsvorm die start in september, nvdr). Maar dit had ik echt niet zien aankomen. Wie denkt nu ook zoiets? (lacht)”

Jouw collega’s zeggen dat je eigenlijk veel te bescheiden
bent.

Anne: “Pfft (wuift weg). Tja, we proberen ons best te doen. Ik doe ook maar gewoon mijn job hé.”

En wat houdt die job juist in?

Anne: “Ik heb
jarenlang lesgegeven, eerst in een ‘gewone’ klas, daarna in een autiklas type 1. Sinds een drietal jaar, met de komst van onze nieuwe directeur, ben ik auti-coördinator en deelteambegeleider. Dat houdt in dat ik de leraren zowel
inhoudelijk als administratief bijsta in de begeleiding van auti-kinderen. Onze school werkt ook met kern- en deelteams en van een van die deelteams, het team dat zich bezighoudt met de jongste kinderen, ben ik de
coördinator.”

Tania: “Als ze kon, ze zou ons dag en nacht bijstaan.”

Anne: (lacht) “Ik werk wel graag, ja.”

Dus het voelt niet echt als werk aan?

Anne: “Eigenlijk niet, neen. Het is meer een soort passie. Iets waar ik me met veel plezier voor inzet. Ik doe dit werk heel graag. En waarschijnlijk zien en appreciëren de collega’s dat ook.”

Tania: “Anne heeft ook jarenlang voor de klas gestaan. En die praktijkervaring is zeker een meerwaarde voor het team.”

Het valt me op dat jullie wel een hecht team zijn. Verloopt de
samenwerking vlot?

Anne: “Heel erg vlot. Het is ook een ‘buitengewone’ school (lacht). Dus dat maakt dat we heel kort op de bal moeten spelen. Soms gebeuren er al eens incidentjes. Maar die
kunnen we dankzij goede afspraken en een perfecte samenwerking altijd vlot oplossen.” (zie aparte kader: tips om conflicten op te lossen)

En je schoolt je nog bij ook?

Anne: “Dat
klopt. Eigenlijk werk ik ‘vier vijfden’. Op maandag volg ik de opleiding postgraduaat ‘autisme’. Dat sluit naadloos aan bij de job. Zo kan ik wat ik daar leer, meteen hier aan de praktijk aftoetsen. Wat heel erg leuk is
(lacht)”

Kan je een voorbeeld geven?

Anne: “In de opleiding geven ze theoretisch onderbouwde tips om een speelplaats ‘autivriendelijk’ te maken. Het voordeel van mijn werk is dat
ik die tips meteen kan toepassen. We zullen hier op school dan ook binnenkort werk maken van een ‘autivriendelijke speelplaats’.”

Wat moet ik me daar dan concreet bij voorstellen?

Anne: “We gaan de speelplaats indelen in verschillende hoekjes, elk met hun eigen specifieke speeltuigen. Kinderen met autisme hebben het heel moeilijk om hun vrije tijd in te vullen. Dus is het belangrijk
dat je hen ook voldoende ‘prikkels’ aanbiedt. Zo komt er bijvoorbeeld een ‘tactiele muur’, evenwichtsbalken en nog veel meer.

Genoeg werk in het vooruitzicht blijkbaar. Volgens ons heb je dat diner meer dan
verdiend. Laat het smaken!

Anne en Tania: Bedankt!

 

Anne geeft vier tips om conflicten op te lossen

In het buitengewoon onderwijs hebben we heel wat ervaring bij het
oplossen van kleine en grotere conflicten tussen kinderen. Vier tips die kunnen helpen:

  1. Als een kind over zijn toeren is: zorg voor een ‘vluchtweg’. Iedereen heeft er soms eens nood aan om even alleen te zijn. Op
    onze speelplaats staat de ‘vluchtweg’ aangeduid met gezichtjes die de kinderen kunnen volgen. De vluchtweg leidt naar een plekje apart waar het kind even in alle rust kan ‘afkoelen’.
  2. Ga nooit in conflict terwijl iemand
    nog niet is afgekoeld. Gun iemand de tijd om even op adem te komen. Ga er niet verbaal op in. Ga het gesprek pas aan wanneer je aanvoelt dat het kan.
  3. Wanneer je het gesprek aangaat, zorg dan dat je de achtergrond van
    het kind kent. Dat kan al op voorhand door op de hoogte te zijn van het (leerlingen)dossier. Maar ga tijdens het gesprek ook op zoek naar het ‘waarom’. Eens de reden duidelijk is, kan het probleem aangepakt worden.
  4. Werk
    als resultaat van het gesprek naar duidelijke afspraken. En communiceer die naar de kinderen. Dat werkt preventief.

 

Wil jij ook een collega nomineren en kans maken op dat diner voor twee? Mail naar
code19@sgrdender.be en misschien staat jouw meest fantastische collega in het zomernummer.

Nieuwsbrief

Schrijf in op onze nieuwsbrief en blijf op de hoogte van actua & events!