In de kijker

Ik startte mijn loopbaan in 2008 als logopediste in een zelfstandige praktijk in het Gentse, maar al snel voelde ik dat ik te veel op een eigen eiland aan het werken was en het samenwerken in team miste. Daarom besloot ik deze job te combineren met een opdracht als logopediste in het buitengewoon onderwijs te GO! MPI ’t Craeneveld (type basisaanbod, 2 en 4). Enkele jaren later rolde ik in het GO-team respectievelijk het waarborg- en het ondersteuningsteam. Vanaf de start van het waarborgteam heb ik de coördinatie op mij genomen, toen gecombineerd met een deeltijdse opdracht als coördinerend zorgcoördinator basisonderwijs van GO! Scholengroep 21 Vlaamse Ardennen. Vanaf september 2020 besloot ik me fulltime toe te spitsen op mijn rol als coördinator van het SYM-ondersteuningsteam.

Welke taken behoren er allemaal bij jouw functie in het nieuwe leersteuncentrum?

Als directeur van het leersteuncentrum ontwikkel ik een gedragen visie op kwaliteitsvolle en duurzame leersteun, wat wordt vertaald naar een concrete en transparante werking met effect op leerling-, klas- en schoolniveau. Ik vind het belangrijk dat deze visie en werking participatief tot stand komt, samen met de coördinatoren Ruth en Rieke van de regiohuizen, maar ook samen met de leerondersteuners, de scholen en andere betrokkenen. Daarnaast sta ik in voor het personeels- en financieel beleid van het leersteuncentrum. Ik wil met het leersteuncentrum en samen met scholen en schoolnabije partners bouwen aan sterk inclusief onderwijs!

Hoe verliepen jouw eerste weken in GO! Basisschool Atheneum Denderleeuw?

Voor ik officieel van start ben gegaan, liep ik reeds enkele dagen mee met Janne (vervangend directeur) waardoor het voor mij een vlotte overgang is geweest. Het was een fijn thuiskomen. Ik voelde me enorm welkom zowel door het team als door de leerlingen.

De eerste weken waren enorm pittig! Het coronavirus kreeg me te pakken, er stond een schoolfeest gepland en ik kreeg onmiddellijk een zwaar pestprobleem voorgeschoteld. Van rustig inwerken was dus geen sprake. Maar dat geeft niet, want ik hou wel van een zekere ‘rush’.

Omdat ik nogal veel belang hecht aan orde en netheid stak ik ook onmiddellijk de handen uit de mouwen samen met mijn team tijdens de klusjesdagen in de paasvakantie. We verplaatsten de schoolbib, gaven onze kleuterturnzaal een nieuwe inrichting en zorgden voor rust in onze gang.

Waarom wou jij directeur worden?

Toen ik had vernomen dat meneer Van Hove (voormalig directeur GO! Basisschool Atheneum Denderleeuw) de stap gezet had naar het secundair onderwijs ben ik vooral beginnen nadenken. De school ligt me nauw aan het hart en ik had nood aan een nieuwe uitdaging. De vacature kwam dus op een ideaal moment in mijn leven. Na vele gesprekken met mijn vriend, mijn oude directeur, mijn ex-collega die nu ook directeur is in Berlare, mijn vrienden … begon het idee meer en meer te groeien en mijn enthousiasme kon me niet weerhouden om me kandidaat te stellen.

Ik ben nog maar net begonnen maar het voelt aan alsof ik dit al jaren doe. Ik heb nog geen seconde spijt van mijn beslissing. Het is een zeer boeiende en afwisselende job, net dat wat ik nodig heb.

Hoe zou je jezelf als directeur omschrijven?

Wat mij typeert is vooral mijn open en eerlijke communicatie. Ik wil dat mijn team en de leerlingen zich gewaardeerd voelen. Verder ben ik iemand met een hands-on mentaliteit. Ik onderneem graag onmiddellijk actie en laat de zaken niet lang aanslepen. Mijn beleidsteam weet intussen ook dat ik hou van een vaste structuur en een strakke planning. Dit zorgt ervoor dat vergaderingen efficiënt verlopen en niet meer tijd in beslag nemen dan nodig.

Welke doelen heeft u voor ogen op GO! Basisschool Atheneum Denderleeuw? Zowel op kort en/of op lange termijn?

Op korte termijn wil ik vooral rust creëren bij onze leerlingen én leerkrachten. Onze leerlingen zullen in juni hun intrede kunnen maken in onze leestuin: een verloren stukje grasveld wordt volledig omgetoverd naar een leeszone waar we met zitzakken kunnen genieten van de rust en de natuur en dit samen met een goed leesboek.

Mijn focus de komende jaren zal vooral liggen op het creëren van een veilige, kwaliteitsvolle  en leerrijke thuishaven. Mijn motto: van gelukkige leerkrachten leer je en gelukkige leerlingen leren het best.

Dag Veerle, hoe gaat het met jou?

Dag Julie, met mij gaat alles goed, dank je wel. Hoe gaat het met jou?

Voel je je ondertussen al een beetje thuis in Scholengroep 19 ‘Dender’?

Ja hoor. Ik ben, door de mensen met wie ik al contact heb gehad, zeer warm onthaald.

Met welke vragen kunnen collega’s van de Scholengroep bij jou terecht?

Iedereen (onderwijzend personeel, administratief personeel, ondersteunend personeel, opvoeders, MVD-personeel, directies, enzovoort) kan steeds bij mij terecht met een hulpvraag. Deze vraag kan heel concreet zijn of net helemaal niet. Het kan gaan over jouw hart luchten tot ernstige situaties zoals grensoverschrijdend gedrag en alles daartussenin. Andere vertrouwenspersonen kunnen bij mij terecht om even van gedachten te wisselen en te overleggen.

Samenvattend kan je bij mij terecht voor de volgende zaken:

• vertrouwelijke gesprekken (inzake conflicten, geweld, pesterijen, stressklachten, veerkracht, grensoverschrijdend gedrag, enzovoort)
• herstelgerichte gesprekken en bemiddeling
• ondersteuning bij re-integratie na ziekte
• preventieve acties ter verhoging van het welzijn
• adviserende rol

Een hele boterham! Wat heeft de functie voor jou zo aantrekkelijk gemaakt?

Het werken met mensen en de diversiteit van de job.

Zijn er bepaalde doelen die je wil bereiken tijdens het uitvoeren van deze functie?

Oei, dat vind ik een moeilijke vraag. Al jaren merk ik dat de meeste mensen hun job nog steeds met heel veel goesting uitoefenen, maar dat er zoveel speelt in hun werk- en/of privéleven waardoor ze soms het bos door de bomen niet meer zien. Ik wil dan graag een wegwijzer zijn.

Dat is heel mooi verwoord. Om af te ronden, heb ik nog 1 vraag voor jou. Geef 1 reden waarom werken voor Scholengroep 19 ‘Dender’ zo fijn is:

De collegialiteit, het voor elkaar in de bres springen!

Hoe verliepen jouw eerste weken in GO! Basisschool Atheneum Aalst?

Gedurende de eerste weken was het acclimatiseren aan de functie en de school. Op mijn eerste personeelsvergadering heb ik me officieel voorgesteld aan het team, maar dit gebeurde informeel al vanaf dag 1 in alle klassen van de basisschool. Op het einde van de eerste personeelsvergadering hebben we Secret Santa geïntroduceerd in ons team. Op deze manier werd ook de kerstgedachte al gelanceerd. De onthulling gebeurde tijdens de laatste personeelsvergadering van dit kalenderjaar.

Hoe zou jij jezelf als directeur beschrijven?

Een directeur die zich open stelt voor alle ideeën, waar je terecht kan voor een goed gesprek. Ik vind het “samen verhaal” heel belangrijk, waar ieders talent kan worden ingezet. De rest zal de toekomst zeker uitwijzen.

Waar wil jij je nog op focussen tijdens het tweede deel van dit schooljaar (of in het algemeen op GO! Basisschool Atheneum Aalst)?

Ik wil me vooral focussen op mogelijke groeilijnen tussen de kleuter- en lagere school, de verticale samenhang tussen de leerjaren op de verschillende domeinen heen, na jarenlange coronabeperkingen terug opnieuw een carnavalstoet organiseren, nadenken over een veilige school in functie van de nieuwbouw voor het secundair onderwijs en ons jaarthema PIP verder laten schitteren op ons schoolfeest van 3 juni 2023.

Bedankt voor je tijd, Kaat. Veel succes met deze nieuwe uitdaging!

Je bent gestart op 26 september, ben je het hier al wat gewoon?

Het is misschien gedurfd om te zeggen, maar na 2 weken voelde ik mij hier al goed thuis… Nochtans niet vanzelfsprekend, want komende uit de bankwereld en een heel andere functie klinkt het schooljargon mij soms als Chinees in de oren. Het “juiste” gevoel dat ik had bij mijn sollicitatiegesprek met Els en Katrien werd alleen maar bevestigd door het warme welkom op mijn eerste werkdag. De collega’s van de administratie die mij zo leuk ontvingen en de fijne ontmoetingen met collega’s van de scholen zijn de redenen waarom ik mij hier zo snel thuis voel, denk ik.

Fijn om te horen! Met welke vragen kunnen de collega’s van de Scholengroep bij jou terecht? 

Als onthaalmedewerker sta ik graag in de 1^ste “vuurlinie”, dus ik zou zeggen: als collega’s met hun vraag niet weten bij wie ze terecht kunnen, dan mogen ze altijd bij mij aankloppen. Ik weet misschien zelf niet altijd het antwoord, maar ik ga graag mee op zoek naar wie, wat en hoe. Mijn deur én mailbox (info@sgrdender.be) staan altijd open!

Het is ook de bedoeling dat ik zo snel mogelijk de HRM-tool onder de knie krijg, zodat ik directies en coaches kan helpen bij het beheer van de HRM-tool. Op dit moment heb ik nog niet alles in de vingers en neemt het nog wat tijd om iets te vinden of aan te passen, maar hoe meer vragen ik krijg, hoe vlotter dat zal gaan. Dezelfde boodschap voor de collega’s dus: stel je vraag en ik probeer je zo goed mogelijk te helpen.

Na de herfstvakantie neem ik ook de hospitalisatieverzekeringen voor mijn rekening. Ik weet dus nog niet goed waar ik aan begin (lacht) maar ik hoop ook hierbij iedereen zo goed mogelijk te kunnen helpen. Jullie kunnen bij mij terecht voor aansluiting, wijziging of schrapping van de hospitalisatieverzekering AG. Voor inhoudelijke vragen en het aangeven of opvolgen van jouw dossier neem je rechtstreeks contact op met AG.

Geef 1 reden waarom werken voor Scholengroep 19 Dender zo fijn is:

Er waren natuurlijk meerdere redenen waarom ik graag voor Scholengroep 19 ‘Dender’ wil werken, maar wanneer ik er eentje moet kiezen, dan zegt het woord “scholengroep” al heel wat: ik vind het fijn deel te mogen uitmaken van een gemeenschap, in al zijn diversiteit en met al zijn verscheidene functies en profielen. Mensen boeien mij en in een grote gemeenschap als Scholengroep 19 ‘Dender’ werk je samen met veel verschillende en verscheidene collega’s. Altijd boeiend dus! Ik werk graag in een omgeving waar er altijd “beweging” is, dus ik denk wel dat ik hier mijn plaatsje zal vinden (lacht).

Heeft u in Affligem ook voor onze Scholengroep gewerkt?

Deze school behoorde tot het gemeentelijk onderwijs maar werd overgenomen door het GO!. Ik heb nog een 3-tal jaar voor de scholengroep in Affligem gewerkt. BS Affligem behoort nu reeds een 13-tal jaar tot het GO!.

Op welke manier heeft GO! basisschool De Wonderwijzer afscheid genomen van u? Is uw afscheid gevierd geweest?

Mijn afscheid werd gevierd op 30 juni 2021, aansluitend was er een etentje op school. Dit maakte alles wat gezelliger en gemakkelijker. Het was een zeer mooi en zeer emotioneel afscheid, ik had eigenlijk nooit verwacht dat ik zo een afscheid ging krijgen. Er zijn wel wat traantjes gevloeid.

‘s Morgens toen ik aankwam, lag de rode loper in de gang met alle kinderen errond. Iedere klas had een cadeautje gemaakt, zeer ludieke cadeautjes. Zo was er een theedoos met allemaal persoonlijke boodschappen van de leerlingen, een agenda met boodschappen van leerlingen,… De leerkrachten hadden een ‘eerste hulp bij afscheid’-box samengesteld. Daar zaten dan onder andere snoepkikkertjes in met de boodschap ‘een opkikkertje voor jou’. Op een oude beautycase werd het logo van Delvaux geplakt en in die beautycase lagen allemaal spullen van op mijn bureau. Het was mij niet eens opgevallen dat die spullen verdwenen waren. Dit kwam omdat ze in mijn kantoor alle kaders hadden omgedraaid waardoor ik daarop gefocust was, in plaats van op mijn bureauspullen. Daarnaast kreeg ik ook een pot vol complimenten, een Wie Is Het?-spel met de hoofden van de leerkrachten op, een T-shirt met de namen van de leerkrachten en een aantal boodschappen, enzoverder. Er waren dus een aantal zeer grappige cadeautjes, maar ook geschenken met emotionele waarde.

Dit afscheid was eigenlijk een beetje het Wonderteam ten top. Ze hadden een liedje gemaakt over mij, dit werd tijdens het afscheid gezongen. De leerkrachten en leerlingen hadden ook een filmpje gemaakt waarin ze aan iedere klas vragen stelden over mij. Voor de kleinste waren dat natuurlijk zeer eenvoudige vragen, bij de oudere kinderen waren ze al wat moeilijker. Ieder kind heeft daarop geantwoord en kwam dus individueel in beeld om iets te vertellen over mij. Van de ouders heb ik ook veel bloemen en geschenkjes gekregen. Ik heb dus echt een mooi afscheid gehad, zeer emotioneel, maar het was super.

Wat was het hoogtepunt van uw carrière als directrice van GO! basisschool De Wonderwijzer?

Ik vind het zeer moeilijk om dit te beperken tot één antwoord. Er zijn meerdere momenten in mijn carrière geweest waar ik fier over ben. Een van mijn hoogtepunten was het zeer goede verslag dat wij kregen na onze opvolging. Wij hadden oorspronkelijk een advies twee. We hebben de handen uit de mouwen gestoken en kregen nadien een zeer goed verslag bij onze opvolging. Het jaar voor ik met pensioen ging, hadden we een digitale doorlichting en dat resultaat was ook zeer goed. Nog een hoogtepunt voor mij was de opstart van het ijsbergrekenen en het LIST-traject. Hier hebben we heel hard aan gewerkt. De berging werd volledig verbouwd tot een zeer mooie bibliotheek. Op het einde van mijn carrière heb ik de speelplaats nog volledig heringericht. BS De Wonderwijzer bezit een zeer groot domein, dit is zeer dankbaar natuurlijk. Hierdoor hebben de leerlingen meer ruimte om te spelen, wat ook maakt dat er veel minder conflicten ontstaan. Tenslotte had ik een juf die zich enorm voor De Wereldwijzer, uitdagingen voor hoogbegaafde kinderen, heeft ingezet. Zij doet dat echt super!

Wat mist u het meest?

Ik mis vooral het contact met de mensen en het uitbouwen van projecten. Wij hebben bijvoorbeeld samen een meetklas uitgebouwd en alle materialen voor het ijsbergrekenen ontworpen en gemaakt. We hebben daar uren over samengezeten om te kijken hoe we dat gingen aanpakken. Ik heb dat gelukkig niet alleen gedaan, mijn wonderwijze collega’s maakten hiervoor echt tijd vrij. Het was hen nooit teveel om na de schooluren langer te blijven om zaken in orde te brengen. Dat heeft het zeer aangenaam gemaakt. Uw team maakt uw school hoor! De administratie en dergelijke, dat mis ik absoluut niet (lacht).

Heeft u nog tips voor, al dan niet startende, collega’s?

Ze spreken altijd over gedeeld leiderschap, ik vind dit een zware term. Ik gaf mijn mensen veel verantwoordelijkheid zodanig dat ze geëngageerd en gemotiveerd waren en bleven. Je stuurt bij en je bekrachtigt. De eindbeslissing werd meestal genomen in gezamenlijk overleg. Ik trachtte ook empathisch te zijn. Wanneer collega’s iets vroegen, dat kon om het even wat zijn, trachtte ik mezelf altijd in de plaats te stellen. Indien het mogelijk was kwam ik hen tegemoet. Ik probeerde als directeur steeds een luisterend oor te bieden. Dit kon zowel over professionele als privézaken gaan. Het is ook belangrijk om transparant te zijn, collega’s te betrekken bij trajecten, ze een stem geven en in gesprek gaan met hen. Met tien weet je altijd meer dan alleen. In BS De Wonderwijzer was dat niet altijd even gemakkelijk want ik had een zeer goed team, maar ook een zeer kritisch team. We hebben meerdere discussies gehad, wat ook zeer belangrijk is want je mag geen confrontaties uit de weg gaan. Mijn collega’s van BS De Wonderwijzer hebben mij op dat vlak niet gespaard (lacht). Zelf alle beslissingen nemen en zeggen van “het is zo en niet anders”, dat werkt niet. Je moet luisteren naar je mensen. Het welbevinden en de betrokkenheid van uw team is zeer belangrijk, anders krijg je ze niet mee.

Open communicatie is belangrijk?

Ja. Als er iets niet kan, vertellen waarom dat niet kan. Dan zijn mensen daar echt wel begripvol over. Maar als mensen niet weten hoe of waarom, dan reageren ze meestal verkeerd en dat brengt spanningen teweeg.

Oké, goed. Dat was onze laatste vraag. Heel erg bedankt voor dit interview en geniet van je welverdiende pensioen!

Graag gedaan en dankjewel, zal ik zeker doen.

Hoe heb je de afgelopen maanden al ervaren?

Ik sta nu al een aantal maanden in De Kleine Prins in Lede. Vorig jaar en 5 jaar geleden werkte ik daar ook al eens. Het was net een beetje ‘thuiskomen’. De meeste collega’s kenden me nog en gaan met me om alsof ik een vaste medewerker ben. Dit apprecieer ik enorm. Het reilen en zeilen was me al wat vertrouwd, al moet ik hier en daar eens wat navragen. Maar zo blijven we alert! We zijn er tenslotte voor elkaar.

Eerst werkte ik vooral in het vrij onderwijs en nu al enige tijd in het GO! onderwijs. In verschillende netten werken en in vele klassen terechtkomen, heeft zeker zijn voordelen. Je ziet andere manieren van werken, je krijgt tips en tricks, je leert veel mensen kennen, je maakt gebruik van andere materialen, enzoverder. Kortom, je leert veel!

Waarom heb je voor het onderwijs en lesgeven gekozen?

Het zit hem in de genen, denk ik. Mijn mama was ook kleuterjuf. Dit is geen job voor mij, maar een roeping. Overal waar ik kom, zie ik leuke ideetjes of spulletjes om in de klas uit te werken of te gebruiken. Waar ik kom en kinderen zijn, heb ik meteen zin om ermee aan de slag te gaan.

Heb je nog tips voor beginnende leerkrachten?

Twijfel je om de sprong te wagen? Of zie je het even niet meer zitten? Denk dan aan al die kinderharten die jij blij kan maken… Aan de ouders die komen vertellen dat hun kind graag bij jou in de klas zit en thuis eindeloos vertelt uit de klas. Zo weet je weer waarom jij zo onmisbaar bent. De kinderen gelukkig zien en zien evolueren, daar doe ik het voor!

Bedankt Barbara! We wensen jou nog veel succes en vooral plezier tijdens de laatste maanden van dit schooljaar…

Dag Diane, kan jij jezelf kort even voorstellen?

Hallo, ik ben Diane Christiaens en ben 58 jaar. Ik ben alleenstaande moeder van twee jongens en woon in Hofstade, samen met mijn twee katten. Sinds mijn 21 ben ik aan de slag in het onderwijs. Het is en blijft mijn passie. Ik maak heel makkelijk connectie met kinderen. Op één of andere manier voel ik op een natuurlijke manier aan wat ze willen overbrengen. Ik ben geïnteresseerd in wat kinderen te vertellen hebben, hoe zij reageren, hoe ze redeneren en hoe ze vanuit hun kinderlijke beschouwingen heel wijze zaken kunnen uiten. Kinderen vormen een verrijking, ze verrassen mij met hun puurheid en onbevangenheid en dit blijft een boeiend gegeven. Ook na 37 jaar.

Je bent momenteel aan de slag als leerkracht voor anderstalige nieuwkomers. Vergt dit een andere aanpak?

Ik vind het boeiend dat kinderen het meer als een uitdaging zien om Nederlands te leren dan als een verplichting omdat zij in België zijn komen wonen. Ze ervaren het eerder als een opportuniteit om zich verder te ontwikkelen. In de AN-klas streven we vooral naar welbevinden en zich goed voelen om zo een positief leerklimaat te creëren.

Kinderen komen vaak met een grote rugzak. Op welke manier probeer jij voor hen een veilige haven te zijn?

Ik voorzie een aangenaam klasklimaat waar er een leuke sfeer heerst en een warm gevoel is, zodat kinderen zich thuis voelen. Het is belangrijk de kinderen op hun gemak te stellen zodat ze vertrouwd raken met de omgeving. De leerlingen krijgen ook de tijd om te wennen aan mij als leerkracht.

Welke factor speelt graag zien in de leerwinst van kinderen in hun schoolse omgeving?

De leerlingen hebben de behoefte om graag gezien te worden en willen zich geborgen voelen. Hen dit gevoel kunnen geven is bijzonder waardevol. Het zorgt er ook voor dat de kinderen je in vertrouwen nemen.

Leerkrachten hebben het voorrecht een bijzondere bijdrage te leveren om mee betekenis te kunnen geven aan het leven van hun leerlingen. De tijd die leerkrachten krijgen om door te brengen met hun leerlingen is een waardevol geschenk. Hen samen succes te laten ervaren hoe moeilijk dit ook soms lijkt. Als leerkracht heb je een enorm grote impact op kinderen, hier positief mee aan de slag gaan is een meerwaarde voor allebei.

Leerkrachten krijgen de kans om een kind als een blank canvas te zien en samen met het kind het doek te beschilderen. Het is heel erg de moeite om het op z’n minst te proberen om kinderen graag te zien. Je krijgt bijzonder veel terug. Geef een kind de kans om graag gezien te worden en zij zullen later ook graag zien.

Ik schrijf vaak in mijn agenda ‘dagdagelijkse babbel’ omdat ik het enorm belangrijk vind om de kinderen de kans te geven verhalen te delen met elkaar. Als zij daar dan een taal voor gevonden hebben dan ben ik heel blij dat ze die kunnen gebruiken. Ik geef aan dat ze daarvoor ook bij mij terecht kunnen en dat ik daar bewust tijd voor wil en kan vrijmaken. Dat maakt dat kinderen heel veel kunnen en mogen vertellen over hun huidige ervaringen en over de situatie waar ze uitkomen. Op die manier kan je met deze kinderen in communicatie gaan en tot een gesprek komen. Je geeft hen een gevoel van eigenwaarde en je toont interesse voor hun leefwereld. Ook deze gesprekken maken hen vaardiger in taal en in communicatie. Ze kiezen er niet voor om te zwijgen, ook al kennen ze de taal nog niet goed maar ze laten hun stem horen en dat geeft hen vertrouwen. Kinderen worden vanuit dit vertrouwen gestimuleerd om hun verhaal te delen met hun klasgenoten en zo verder deze vreemde taal te oefenen. Ook non-verbale communicatie en de spreekwoordelijke schouderklopjes maken dat kinderen kunnen groeien.

Als je in een aantal kernwoorden mag samenvatten wat ‘houden van je leerlingen’ inhoudt, welke zijn dat dan?

• toegankelijk zijn / zich openstellen voor
• interesse tonen / kinderen zich gewaardeerd laten voelen
• kinderen ook een stuk ontzien, geduldig zijn, heel veel kansen bieden om te leren telkens opnieuw
• positieve benadering / geen oordeel

Dag Hilde, welkom in onze scholengroep en bedankt om even tijd te maken voor dit interview. We vallen meteen met de deur in huis: ‘wie ben je?’

Hilde: Vijfentwintig jaar geleden studeerde ik af als pedagoge en ik ging vrijwel meteen aan de slag bij de pedagogische begeleidingsdienst van het GO!. Ik heb daar heel diverse functies gehad, van het kleuter- tot het volwassenenonderwijs. Zo was ik onder meer pedagogisch medewerker basisonderwijs, coördinator leerplanontwikkeling, begeleider voor humane wetenschappen, coördinator begeleidingsteam volwassenenonderwijs, lid van de staf en zwermde ik ook een 4-tal jaren uit naar de afdeling beleid en strategie waarbinnen ik onder meer rond de modernisering van het secundair onderwijs werkte. De afgelopen drie jaren was ik dan weer aan de slag als pedagogisch adviseur schoolontwikkeling, onder andere voor Scholengroep 19 ‘Dender’.

Daarnaast heb ik mijn werk bij de begeleidingsdienst ook gedurende een tiental jaren gecombineerd met lesgeven in de lerarenopleiding van CVO Panta Rhei in Gent en gaf ik les in de opleidingen (adjunct-) directeur en TA/TAC.

In de loop der jaren heb ik ook een interessant inhoudelijk netwerk kunnen uitbouwen dat ik graag voor de scholengroep inzet.

Amai, dat is heel wat ervaring. Het is een opportuniteit dat we die expertise nu in huis hebben kunnen halen. Els, kan je even duiden waarom Scholengroep 19 ‘Dender’ ervoor koos om te investeren in een intern pedagogisch begeleider?

Els: We merkten binnen de scholengroep een stijgende nood aan pedagogische begeleiding en ondersteuning. Er zijn de laatste jaren immers zo veel extra uitdagingen op ons afgekomen. De diversiteit en bijgevolg de vraag naar differentiatie en maatwerk is bijvoorbeeld exponentieel gestegen. Onze traditionele onderwijsconcepten zijn hiervoor ontoereikend en dus moeten we op zoek naar onderwijsconcepten waarin zorg en kwalificatie geïntegreerd aan bod kunnen komen. Daarvoor moeten we bijvoorbeeld stappen zetten naar flexibele schoolorganisaties. Daarnaast zijn ook de verwachtingen inzake kwaliteitsvol onderwijs, zoals onder meer uitgedrukt in het R-OK, veel explicieter geworden, wat een voortdurende deskundigheidsbevordering vraagt van onze leraren en beleidsteams. En dan heb ik nog niets gezegd over de uitdagingen inzake digitalisering, het voortdurend schakelen in tijden van corona…

Anderzijds moeten we ook niet wegsteken dat de besparingen die aan de begeleidingsdiensten werden opgelegd ook betekenen dat we minder een beroep zullen kunnen doen op hen en dus moeten we het wel uitdrukkelijker zelf in handen nemen. Vermelde thema’s komen dan ook allemaal aan bod binnen het vernieuwde algemeen strategisch plan dat we aan het schrijven zijn.

Zo te horen ligt er meer dan genoeg werk op de plank voor jou, Hilde. Wat is het plan van aanpak?

Hilde: Ik zal dit alles natuurlijk niet in mijn eentje aanpakken. We gaan inzetten op collectief leren van onze beroepsgroep, in co-creatie met de collega’s en desgevallend met externe ondersteuners. Het is de bedoeling dat we vanuit de scholengroep de scholen nog beter ondersteunen in het verder uitbouwen van hun onderwijskundig leiderschap en lerende cultuur opdat ze de beste leeromgevingen voor kinderen kunnen blijven creëren. Om daarvoor te zorgen moeten we op verschillende niveaus aan de slag: zo werken we met de beleidsteams aan een sterker onderwijskundig beleid  en zetten we ook op niveau van de leraren in op hun professionele ontwikkeling.

Wat moeten we ons daar dan bij voorstellen, bij die professionele ontwikkeling?

Hilde: We weten uit onderzoek dat er nog heel wat groeimarge is om aan de slag te gaan met de aanwezige expertise binnen onze scholen. In Vlaanderen komen we uit een cultuur van vaak kortstondige externe professionaliseringen, met dan als klassiek voorbeeld een nascholing of een studiedag. Wij willen meer werk maken van duurzame interne professionalisering, want we hebben – vaak zonder dat we het beseffen – heel wat know how in huis. We moeten met andere woorden investeren in de ontwikkeling van ‘professioneel kapitaal’, zoals beschreven staat in het gelijknamig boek van Hargreaves en Fullan. Daarin wordt gesteld dat een hoog opleidingsniveau van leraren noodzakelijk is. “Maar dit betekent niet dat we ons moeten concentreren op het aantrekken en belonen van betere afzonderlijke leraren. (…) De enige oplossingen die werken, op welke schaal dan ook, zijn de oplossingen die alle leraren in beweging brengen, waaronder de strategieën waarbij leraren elkaar stimuleren en helpen”.

Een interessant boek van Hargreaves en Fullan, maar hoe gaan we dat in de praktijk vertaald zien?

Hilde: We zetten via verschillende methodieken in op individueel en collectief leren. Een voorbeeld van collectief leren is de uitbouw van een aantal professionele leergemeenschappen (PLG) in zowel het basis- als het secundair onderwijs. Dergelijke professionele leergemeenschappen hebben vele voordelen: deelnemers voelen zich minder alleen in hun functie en hebben een klankbord voor de uitdagingen waarmee ze geconfronteerd worden. Ze kunnen natuurlijk ook leren van elkaar en elkaar inspireren. Tenslotte kunnen ze de taken ook verdelen en in co-creatie dingen uitwerken zodat voor iedereen het werk wat verlicht wordt. Een voorbeeld van een uit te bouwen PLG is die van talenbeleid in het basisonderwijs, waarbinnen bijvoorbeeld de nieuwe KOALA-taalscreening een opstap kan zijn om onze taaltrajecten effectiever te maken.

Daarnaast wordt er ook ingezet op individuele procesbegeleiding in scholen. Zo neem ik bijvoorbeeld ook ondersteuning op voor scholen die een nieuw onderwijsconcept willen uittekenen naar aanleiding van nieuwe infrastructuur. Of begeleid ik mee het fusietraject van ons CVO.

Els: Ook dat is een uitdaging die ik nog niet vermeld had: infrastructuur! Het is inderdaad belangrijk dat er goed nagedacht wordt over het optimale gebruik van infrastructuur vanuit pedagogisch-didactisch oogpunt.

Het is duidelijk, Hilde, dat je voor onze scholengroep relevante onderwijskundige expertise kan inbrengen. Je bent dan ook ongetwijfeld de geknipte persoon om leraren die zich in iets willen verdiepen enkele suggesties te geven. Wat kan je hen zoal aanraden om te lezen?

Hilde: Ik denk aan twee boeken, het ‘Flexmodel VO’ en ‘Cijfers geven werkt niet’. Deze geven alleszins stof tot nadenken over onze huidige ‘grammar of schooling’.

Hartelijk bedankt om ons even te woord te staan, Hilde en Els. Verder wensen we jullie en alle lezers fijne feestdagen toe!

Hilde en Els: Met veel plezier gedaan en ook van ons uit: ‘fijne feestdagen!’.

In de novembereditie van Code 19 zetten we graag Sofia Lorie, leescoach en Lien Van den Berge, rekencoach in de kijker!

Hoe zijn je eerste weken als directeur van GO! basisschool De Kameleon verlopen?
Heel goed, ik heb een fijne start gehad en ben warm onthaald geweest. Ik vind het belangrijk om mijn team goed te leren kennen en ga om die reden met ieder van hen in gesprek. Dat neemt behoorlijk wat tijd in beslag en zorgt voor een drukke agenda, maar ik vind dat heel waardevol. Het is leuk om nieuwe mensen te leren kennen!

Hoe heb je de overgang van het secundair onderwijs naar het basisonderwijs ervaren?
Meteen na mijn afstuderen ben ik aan de slag gegaan in GO! Atheneum Liedekerke. Eerst als leerkracht aardrijkskunde en PAV, daarna heel wat jaren als leerkracht wiskunde. Ik ben ook een tijdje beleidsondersteuner geweest en de laatste 7 jaar was ik technisch adviseur-coördinator. Na 16 jaar lang vertoeven in het secundair onderwijs, was de overstap naar het basisonderwijs dus wel een uitdaging. Het is vooral aanpassen op vlak van de leeftijd van leerlingen: ze zijn uiteraard een stuk jonger.

Ik blijf natuurlijk werkzaam in de onderwijscontext, waardoor het ook geen enorme aanpassing is. Globaal gezien zijn er veel gelijkenissen tussen het secundair onderwijs en het basisonderwijs. Hoe men met een team omgaat bijvoorbeeld is weinig verschillend. Buiten het feit dat het alleen maar vrouwen zijn, met uitzondering van één man. Dat is wel een groot verschil (lacht). Ik zie mijn ervaring en achtergrond in het secundair onderwijs als een meerwaarde in de context van het basisonderwijs.

Zie je jezelf nog teruggaan naar het secundair onderwijs?
Zeg nooit nooit, maar ik doe het basisonderwijs op dit moment wel heel graag en heb er ook veel zin in. Ik heb mij toegelegd op deze nieuwe uitdaging en wil mij volledig inwerken. Ik wil mij volledig smijten en er voor de volle 100 procent voor gaan.

Hoe is het voor jou om terug te keren?

Het terugkomen is altijd een spannend verhaal waarvan je op voorhand niet weet hoe de collega’s en de leerkrachten daar tegenover staan. Ik merk wel dat mensen nog altijd heel goed weten wie ik ben. 90 procent van ons personeelsbestand is ook nog steeds hetzelfde gebleven.

Ik heb de afgelopen week wel heel veel warmte mogen ontvangen en dat doet mij heel veel plezier. Mensen vertelden me ook dat ze ernaar uitkijken om samen te werken.

Ik heb ook gezien dat nog veel zaken die we toen met het team gerealiseerd hebben, er nog altijd zijn. Denk maar aan SODA, interne digitalisering, orderflow voor bestellingen,… Dat zijn allemaal zaken die nog bestaan, maar ook verder gegroeid zijn. Ik wil mijn collega’s daar dan ook graag een dikke pluim voor geven.

Waar wil je je het komende jaar op toespitsen?

De komende jaren wil ik voornamelijk gaan inzetten op digitalisering. Het is belangrijk om onze processen te gaan optimaliseren. Ik ben nog maar twee weken terug op post als directeur en heb al 13 verschillende platformen waarop ik moet inloggen. We moeten bekijken of dit niet op een andere manier kan. Op die manier kunnen we de planlast voor onze leerkrachten gaan verminderen.

De modernisering van het secundair onderwijs is  iets waarin ik me zal moeten inlezen. Door de modernisering heb je de mogelijkheid om je school een nieuwe vorm te geven. Ik ben heel blij dat ik mee op het schip zit om verder mee de koers te bepalen.

Verder wil ik in de eerste plaats luisteren naar de personeelsleden. Ik wil luisteren en aanvoelen wat er leeft op de werkvloer. School maak je niet als directeur, school maak je samen. We zijn ook een team van drie directies en we moeten elkaars sterke punten nog verder leren kennen. Het is belangrijk dat we complementair zijn, drie kopieën van mezelf, dat komt niet goed (lacht).

Je hebt drie jaar doorgebracht in Spanje. Wat heb je daar juist gedaan?

Ik heb de beslissing genomen om als zelfstandige aan de slag te gaan in de IT-wereld, waar mijn interesse ligt. Verder was ik verantwoordelijk voor de HR-werking, waarbij ik hogere salesprofielen rekruteerde.

Het laatste jaar heb ik vooral meegewerkt in het bedrijf van mijn vrouw, Olive Operations. We ondersteunden voornamelijk Belgische en Nederlandse bedrijven die een vestiging wilden openen in Spanje. Veel IT-bedrijven vinden namelijk onvoldoende programmeurs. Wij hadden goede connecties in Spanje met de plaatselijke universiteit, waardoor we mensen konden aannemen. Mijn vrouw en ik waren eigenlijk de lokale ondernemers.

Samen met je vrouw en 2 kinderen verhuisde je voor 3 jaar. Hoe is dat gelopen?

Het was bijzonder intens, maar een fantastische ervaring. Verhuizen was geen project van mij of van mijn vrouw, we hebben het als gezin samen gedaan en beleefd. De kinderen zijn vanuit hun basisschool onder de Vlaamse kerktoren naar een internationale school gegaan. Onze beide jongens hebben dat fantastisch gedaan en ik ben heel erg trots op hen. Ze zijn de Engelse taal machtig geworden en hebben ook een beetje Spaans geleerd. Ik kan iedereen aanraden om eens volledig uit zijn of haar comfortzone te treden. Je gaat de dingen zeker op een andere manier bekijken, ook het Vlaams onderwijs.

We wensen je veel succes met de start van het schooljaar en de vele projecten die jullie als school nog willen realiseren.